Emin Çölaşan’dan Yılmaz Özdil’e 1 Mayıs ile ilgili yazılar yazıyorlar. Tüm siyasi partiler, meslek örgütleri billboard ve gazete ilanları, afişler ve 1 Mayıs mesajları yayınlıyor. Ne hikmetse! Herkes yazarak, çizerek işçi, memur sever oldular. Hal böyleyken 1 Mayıs kutlama alanlarda ne hangi deniz kabarırsa üstünde sörf yapan yazarlar nede siyasi partiler var? Peki, bunlar özünde emekçilerin mi sermayenin yanındalar mı? Aldıkları maaş, bulundukları makam, düşünce ve yaşam şekilleri nerde olduklarını belirlemiyor mu? İŞÇİLER –MEMURADINA KURULAN SENDİKALARI NEREDE? İş yerlerinden yetki almak için işçileri ulus, inanç duyguları üzerinden örgütleme yaparak özünde emekçileri ayrıştırarak kendi siyasi çevresine devşiren sendikalar neredeler?   İŞÇİ, MEMUR TÜM EMEKCİLERİN TALEPLERİ OARTAK DEĞİL Mİ? İşçi, memur ve tüm emekçilerin talepleri aynı değil mi? Sosyal statü, iş güvencesi, insanca yaşanıla bilir ücret, çalışma koşullarının iyileştirilmesi, örgütlenme hakkı, iş sağlığı ve güvenliği… Her milliyetten ve inançtan işçilerin, memurların tüm emekçilerin ortak sorunları değil mi? Bir tarafta işçiler, memurlar, tüm emekçiler bu talepleri için çalışmalar yürütürken diğer tarafta karşı çıkan, ilgisiz kalan, duyarsız yaklaşanlar yan yana çalıştıkları arkadaşlarından neden ayrışırlar? İŞÇİLER SENDİKALARINDA ÖRGÜTLÜ MÜ? İşçiler dışında dizayn edilerek siyasal ve inançsal çevrelerince şekillendirilen sendikalara üye olmaya zorlanan işçiler sendikal örgütlenmeler içinde etkin söz sahibi değiller. Bu sendikaların tek görev emekçilerin siyasal, sosyal, ekonomik taleplerinden soyut söylemler ile işçileri sağcı – solcu olarak ayrıştırmak olmuyor mu? SONUÇ OLARAK Bir tarafta dizayn edilen sendikaların renklendirilerek sunumu diğer tarafta; işçi, memur olmayanların, emekçilerin taleplerinden soyut talepler ile sendikal çalışmaları terör ize eden örgütlenme çabaları arasında kalan emekçiler kendilerine çıkış yolu arıyorlar desem haksızlık mı etmiş olur muyum? Hadi hayırlısı…