§  Trafik karmaşasına: Küfürlü, kavgalı, kanlı “çözüm”  §  Çarpık yapılaşma için: Düzelir inşallah §  Çevre kirliliği için: Allah belalarını versin. §  Doğanın korunması için: Bu dünya bizim. §  Yaban hayvanlarının korunması için: Allah onları bizler için yarattı. §  Sosyal refah için:  Falımızda ne çıkarsa bahtımıza. §  Gelecek güvencesi için: Şans oyunları §  Çocuklarımızın sınavı öncesi: Yatır, türbe ziyaretleri. §  Sağlığımız için: Allah ele ayağa düşürmeden canımızı alsın. §  Ulus ve inancımıza göre partiler kuruyoruz §  Ne konuştuklarını umursamadan parti genel başkanlarını alkışlıyoruz. §  İş güvenliğimiz: Allaha emanet, §  İş güvencemiz:  Patronun iki dudağının arasında §  İhtiyaç sahiplerine yardımımız:  Allah versin §  Devlet bütünlüğü: Allah devletimize zeval vermesin, biz kulu kölesi oluruz. §  Demokrasi için: Kurtarıcı bekliyoruz. Bu dünya sadece insanlığın değil. Bitkileri doğasından biz söküp, kesiyoruz. Canlıların yuvasını biz dağıtarak binalar dikiyor, tarıma açıyor ... sahipleniyoruz. Doğanın doğallığına biz şekil veriyoruz... Kendi yapmamız gerekenleri Allaha havale ediyoruz. Devlet milletlerin topluluğundan oluşmaz mı? Peki, biz olmaz isek devlet olur mu? Emeğimizi vererek, sermaye yaratarak devleti kuranlar biz değil miyiz? Yöneticiler bizlerin işçileri, memurları, bürokratları değiller mi? Bizim insanca yaşam hakkımızı yöneticilerimizden neden istemiyoruz? Kendi gücümüze güvenerek, bilgilerimizi bütünleştirerek, çağdaş, medeni toplumları neden var edemiyoruz? Kendi sorumluluklarımız yerine inancımızda olmayan beklentiler içine girerek, yazılmamış dualara âmin diyerek çözümü kendi dışımızdakilerden bekliyoruz. Kaderci olma yerine, inançlarımızı yaşayabilir, ulusal değerlerimizi koruyarak farklılıklarımızı bütünleştirerek birlikte barış içinde insanca yaşamı neden başaramıyoruz? §  İnsanlığımızın farkında olmadığımız için §   Biz yaşıyor muyuz? §  Yaşadığımızı mı sanıyoruz? §  Millet nerede? §  Devlet nerede? Hadi hayırlısı…