Kullandığı maskeye o kadar çok alışmıştı ki; onsuz kendini çıplak ve güçsüz zannediyordu... Bir de üstelik o maskeyi o kadar sıklıkla kullanıyordu ki; maske adeta yüzüne yapışmıştı. Yüzüne yapışan bu maskeyi çıkartmaya kalksa, hem acı çekecek hem de gördüğü gerçek kendisini kabullenemeyecekti belki de. Bu maskeyi çıkartsa mıydı, yoksa onunla yaşamaya devam mı etseydi? İnsanın kendi kişiliğindeki olumlu ve olumsuz yönlerini görmesi, gelecek hayatı açısından her zaman çok önem arz etmiştir. Gerçekler her ne kadar acı olursa olsun, bize her zaman bir şeyleri değiştirme, düzeltme şansı verir. Hep aynı şeyleri yapıp aynı sonuçlarla karşılaşmak, acıyı çağırır. "Herkesi güldürmek, eğlendirmek, mutlu etmek için her şekle giren mutsuz palyaçonun hikayesini hemen hemen herkes iyi bilir. Herkesi mutlu etmek, eğlendirmek, herkeste yer etmek için kendi olmaktan vazgeçen insanlar acaba iç dünyalarında ne kadar mutlu? Başkalarını mutlu etmek mi, yoksa kendi mutluluğunu düşünerek, kendi doğallığı ile kendi gerçek kişiliği ile var olmak mı önemli? Kimler için kendi kimliğinden, gerçekliğinden, gerçek mutluluğundan vazgeçiyor insan? İnsan neden maskeye ihtiyaç duyar? Kaybetme korkusundan mı? Yalnız kalma korkusundan mı? Sevilmeme korkusundan mı? Reddedilme korkusundan mı? Terk edilme korkusundan mı? Tercih edilmeme korkusundan mı? Önemsenmeme korkusundan mı? Başarısızlık korkusundan mı? İnsan hangi yarasını, hangi zayıflığını, eksik gördüğü hangi yanını, hangi yetersizliğini, hangi korkusunu kamufle etmek için kendini maskeler? Korkular değil mi ki, insana hiç olmayacak hataları yaptıran? Korkular bilinçdışına saklanmış bir dedektif gibidir. Onlarla yüzleşmeden peşinizi bırakmaz ve kaderinizi, hayatınızı siz değil, korkularınız yönetir. Korkularınızdan ne kadar kaçarsanız kaçın, bir gün onu yaşamak zorunda kalırsınız. Çünkü; bilinçdışı dediğimiz bu dedektif, korkulan şeyi yaşatmak için var gücüyle çalışır.... Bence korkuların koliği olmak yerine ve korkuların getirdiği yanlışlarla kol kola gezmek yerine, onları gün yüzüne çıkarın, onlarla yüzleşin, onları iyi tanıyın. Korkularını kabul etmek bir zayıflık değil, tam aksine cesur olmanın, güçlü olmanın bir emaresidir. Bir insan bu farkındalığı kazanırsa eğer; kendini maskelemeye ihtiyaç duymadan, gerçek mutlulukla, huzurla kendi gerçekliğini yaşar. Unutmayalım ki; bizler kusursuz ve mükemmel olmak zorunda değiliz. Eğer çevrenizde kusursuz, mükemmel dediğiniz biri ya da birileri var ise, işte orada durun ve düşünün! Gördüğünüz kusursuz ve mükemmel yansıma ne kadar gerçek olabilir ki? Böyle bir yansıma büyük kusurların bir maskesi olabilir mi? Düşünen insan akıllı insandır. İnsanı diğer canlılardan ayıran en üstün özellik "düşünme" yetisidir. Eğer en üstün canlı bizler isek; haydi düşünmeye!