GERÇEKÇİ MİYİZ ?...

Biz; Yurttaş olarak nereye gideceğimizi bilmiyorsak,
Hiçbir yol bizi gideceğimiz yola, asla ve asla götürmez.
Biz hedefe giderken, gideceğimiz yeri de şayet biliyorsak,
Bizi ülke olarak çağdaş uygarlığa götürecek birden fazla yol her zaman vardır.
Ama şunu da ülkemiz yurttaşı olarak unutmayalım ki;
Çağdaş uygarlık için, nasıl bir eğitimli olmamızı, nasıl bir eğitimden geçtiğimizi, iyi anlamamız gerekir.
Yani ülke insanı, ülke yurttaşı olarak;
Bir eğitim ÜTOPYASI kurmadan, eğitime dair politik talepte bulunmak güç mü?... Güçtür.
“ALTERNETİF EĞİTİM” ancak bir eğitim ütopyası varsa, vardır.
… ve bu eğitimden yararlanabilmişseniz,
… ve bu eğitimden nasıl bir eğitim istediğimizi biliyorsak, işte o zaman çağdaş eğitim mümkün olacaktır.
Geleceğin eğitimini;
Özgürlükçü,
Eşitlikçi,
İmgelerle ve ortak aklımızı kullanarak düşünmenin yolunu eğitim ütopyaları geliştirmekten geçer. Eğitim rotasını da o düşünceler çizmektedir.
Günümüzde ise;
Muhalefet yapmak,
Özeleştiride bulunmak,
Eğitim konusunda ütopik düşünmek,
Başka bir eğitim talep edebilmek,
Bu düşüncelerde gerçekçi olmak.
Bunları da gerçekleştirmek için KOLLEKTİF İRADE oluşumuna gereksinim vardır.
Şunu Halk olarak, Millet olarak iyi irdelemek gerekir.
ÜTOPYACI GERÇEKÇİLİK çizgisin de ilerleyerek, ortak bir inanç ve kararlılık paylaşıldığı zaman EĞİTİM DE siyasal güçler ve FIRSATLAR DENGESİ bozulabilir.
Bizim Ülkemizde;
Eğitim de DEMOKRASİ anlayışımız nasıl mı?... Olması gerekir.
Demokrasilerde iki türlü işleyiş uygulanmaktadır.
-Birincisi; Zor ve gerçek olan DEMOKRASİ.
-İkincisi, kolay olan ve oyun olan DEMOKRASİ.
Eyyy… siyasiler.
Eyyy… Ülkemizi idare eden iktidarlar.
Topraksız köylülerimizi topraklandırabiliyor musunuz?
İşçilerimizin durumlarını sağlama alabiliyor musunuz?
Halkımıza, çocuklarımıza gerçekçi bir eğitimden geçirebiliyor musunuz?
İşte bu birinci demokrasi kavramına hiç mi hiç uymuyor. Demokrasi de olamıyor.
Demokrasiler ülkeler nezdinde köklü değişiklikler ister.
Ama bugün ülkemizde uygulanmakta olan demokrasimizde;
Toprağı veya işi olsun veya olmasın, DEMOGOJİ ile sersemliğe çevrilen halk gitsin sandığa, elindeki kağıda atsın. Bu sisteme DEMOKRASİ işlemekte deniliyor.
Sonuçta bu halk kendi kendine yönetmiş veya yönetilmiş oluyor.
Bunun adına da DEMOKRASİ deniliyor.
Aslına bakarsanız, bu bir oyundur. Kolay olan demokrasi türüdür.
Oysa ki;
Gerçek eğitimi almış halk demokrasilerde;
İnsanın sadece önüne konulan sorunları çözecek biçimde değil,
Kendine hep yeni sorunlar yaratacak ve bunları aşma yetkinliğini sağlayacak biçimde eğitim görmelerine sağlamaktır.
Cumhuriyetimiz kurulduğu yıldan bu yana eğitimde de, ekonomide de politikalarımız BÜTÜNCÜL ya da TOPYEKÜN bir gelişme içinde olmayacak mıydı?
BÜTÜNCÜL gelişme anlayışı; Öncelikle bilimin yol göstericiliğinde ve öncülüğünde çağdaşlaşma anlamına gelmiyor muydu?
Bunların bütünü bugün yok edilircesine gerçeklikten uzaklaştırılarak ÜTOPYACI bir EĞİTİM anlayışı ile uygulanmaktadır.
Yazık. Yazık. Yazık ki; Ne yazık.
Esen kalınız efendim.