Doğumdan itibaren çocuklarımıza yüklediğimiz anlamlar vardır. Cesur, akıllı, hareketli gibi nasıl bir çocuk olacağını düşünmüşsünüzdür ve doğumundan itibaren verdiğimiz buna yönelik mesajlarla çocuklarımızın kendilerine yönelik algılarının oluşmasını sağlamış oluruz.  *** Çocuklar doğumundan itibaren hem çevreyi hem de kendilerini tanırlar. Çocuk çevresindeki kişilerin ona yaklaşımlarıyla kendi ile ilgili inançlar geliştirmeye başlarlar. Örnek olarak çocuğumuzun sürekli olarak etrafa zarar vermesin diye kısıtlandığı bir evde ‘yapma, uzak dur, kıracaksın, çekil, dur’ gibi kelimelerin kullanılması ile çocuk sürekli bir hata yapabileceğine dair inanç geliştirirken suçluluk hissetmeye daha yatkın bir çocuk yaratırız. Sürekli olumsuzluklarına odaklandığımızda çocukta kendi ile ilgili bu inançlara sahip olup ilerde de hep başkasının onayına ihtiyaç duyan sanki yine hata yapacakmış ya da yaptığı yanlışmış gibi hisseden biri olur. *** Özgüven bir çocuğun kendisine yönelik iyi duygular geliştirmesi sonucunda oluşur ve hem kendi ile hem de çevresi ile barışık halde olur. Özgüvenli bireyler genellikle başarma isteği olan, iyimser, yılmazlığa sahip olan, deneyimlere açık ve sorumluluk alabilme gibi özelliklere sahiptirler. Kendilerini saygı ve kabul edilmeye değer, yararlı ve önemli kişiler olarak algılarlar. PEKİ ÇOCUKLARIMIZIN ÖZGÜVEN GELİŞİMLERİ İÇİN NELER YAPABİLİRİZ?                                                                                                                                                                                                                                                  -Onları önemli yapan yaptıkları şeyler değil, kendilerini oldukları için sevdiğinizi hissettirmeye çalışın -Çocuğun kendini keşfetmesine yardımcı olun, evet her yaptığında başarılı olmayacaktır ama yenilgilerden de deneyim elde edeceğini öğretmeye çalışın. -Onların sizler için ne kadar önemli olduklarını hem söylemlerinizle hem de davranışlarınızla göstermeye çalışın -Kendi davranışlarımız çocuklarımız için modeldir ve bunun bilincinde olarak çocuklarımıza canlı örnek olduğumuzu unutmamalıyız. -Beklentilerimizi çocuklarınızın yetenek ve özelliklerine göre düzenlemeliyiz. -Çocuklarımıza başarabilecekleri görevler verilmeli, bir yandan sorumluluk bilinci oluştururken bir yandan da onların başarı duygusunu tatmalarında yardımcı olarak motivasyon sağlamalıyız. -Problemler karşısında onları suçlamamalıyız, onun karakterini eleştirmemeliyiz. -Aile içinde kendisine ihtiyacımız olduğunu fark ettirmeye çalışmalıyız.