Veya ayın karanlık yüzü. Biraz felsefik olmakla birlikte günlük hayatımızda ve ilişkilerimizde kullanmamız gereken bir konu. Gerek tartışmalarda ve gerekse gündelik olaylarda hep kendi tarafımızdan bakmaya alışmışızdır. Çok az konu ve olay haricinde hep aynanın arka yüzü devreye girer. Kullanmak çoğu zaman aklımıza gelmez. *** Aynaya baktığımızda kendimizi görürüz. Aslında ışık partikülleri yani fotonlar sayesinde bu görüntü oluşur ve aslında teorik olarak geçmişi görürüz. Çünkü fotonların yüzümüzden çıkıp, aynaya vurup bize geri dönmesi bir zaman meselesi. Nano saniye bile olsa. Ama aynanın arka yüzü sırlıdır. Ayın karanlık yüzü gibi bir şey göremeyiz çünkü bir yansıma yoktur veya ışık yoktur. Yani karanlıktır. İnsan ilişkileri ve olaylarda böyledir. Her olayın ve her şeyin bir hikâyesi vardır ve bunu anlamak için aynanın arka yüzünden de bakmak gerekir. ***    Karşılıklı ilişkilerimizde genellikle kendi inandığımızı veya bildiğimizi savunuruz. Kendi istediğimiz gibi olayların neticelenmesini isteriz. Ve bu böyle olmayınca ilişkilerde ters duruma düşer ve eleştiriler yönlendiririz. Kendimizin haklı olduğunu, karşı tarafın haksız olduğunu söyleriz. Bize göre doğrular başkaları için yanlışlar olur. Ama her olayda ve ilişkide olmamakla birlikte çoğu zaman aynanın arka yüzünden bakmak gerektiğini unuturuz. Ama bakmak gerekir. İlişkilerde ve olaylarda bir de karşı tarafın gözü ile bakmayı başarırsak daha net analizler yaparak sonuca ulaşabiliriz. ***    Eleştiririz ama çoğunlukla düşünmeden. İlk önce düşünmek gerek. Bizi insan yapan ana öge düşünmektir. Çünkü ancak bu şekilde olayları ve ilişkileri daha iyi kavrayabiliriz. Yani alfa seviyesine inmek gerekir. Dış dünyadan kendimizi arıtıp düşünerek hikâyeyi oluşturabiliriz. Bunu da aklımıza aktarırız. Ve sonra da aynanın arka yüzünden bakıp karşımızdakinin nasıl bir düşünce ve fikir içinde olduğunu bulmamız gerekir. Tez, antitez ve sentez. Sonuca ulaşırız ve belki de esasta haksız çıkabiliriz. Eskilerin bir lafı: Kişi noksanını bildiği kadar büyük irfan olmaz. ***    Eleştiririz ve yargılarız. Suçlarız. Ama aynanın diğer tarafından bakmadan bunu yapmamamız gerekir. Günlük hayat çekişmeler ve kavgalarla geçip gider. Mücadele şart olmakla birlikte mantıklı olmak gerektirir. Yalan yanlışlarla eleştiri bize zarar verir. Bir insanın toplumda iyi bir yer edinebilmesi demek olayları ve ilişkileri aynanın arka yüzüne bakarak değerlendirebilmesi demek oluyor. Çok sevdiğim bir büyüğüm ben birine kızdıkça bana: Ne yapsın adam ki böyle yapmak zorunda. Anlayışlı ol, o da haklı derdi. Yani olaylara ters taraftan da bakardı. Eğer bu şekilde bir yargıla yaparsak, doğru yoldayız demektir. Her şeyin bir hikâyesi vardır ve kişilerin fikirlerine de saygılı olmak gerekir. Saygılarımla...