Üzüntü lafı az kalır. Fecaat, kahır, yıkım. Ne derseniz deyin az kalır. Resmen bir bölge çöktü. Korkunç bir deprem ve uzun süreli. Yanlış değilse 1.5 dakika sürmüş. İnsanlar enkaz altında kaldı. Hala insan çıkarıyorlar ama bence yarısına ulaşılamadı çünkü alan çok büyük. İnsanlar ne yapacağını bilmez bir halde mücadeleyi sürdürüyorlar. *** Cahit Külebi’nin bir şiirinde bir dörtlükte şöyle der: Davranıda deli gönül davranı Kemal Paşa dinlemiyor fermanı Anası, bacısı, kızı, kızanı Böyle bir millet görülmemiştir. TÜM ÜLKE SEFERBER OLDU Evet böyle bir millet görülmemiş. Depremin ardından tüm ülke seferber oldu. Hatta devletten önce oraya bir şekilde gidenler oldu. Hepimiz bir şeyler yolladık. Salı günü idi. Güzelyurt’taki Salı pazarından kıyafetler, montlar alıp yolladık ama tablo muhteşemdi. Genç kızları ellerinde bebek bezleri, delikanlıların elinde kazaklar ve çoraplar. Hepsi Yunusemre Belediyesi’nin yüklemekte olduğu TIR a gidiyor. Bu arada oğlumun okulu Bahçeşehir Koleji de seferber oldu ve onlarda Tırlar yüklemeye başladılar ki kendi misyonları takdire şayandır. Atatürk boşuna söylememiş: Türk Milleti çalışkandır, Türk Milleti zekidir ve Türk Milleti önüne çıkan tüm zorlukları yenmesini bilmiştir. YARALARIMIZI SARACAĞIZ Bu felaketi Türk Halkı ve Devleti ile elbette aşacağız. Biraz zaman alacak ama sonunda yaralarımızı saracağız. Tabi bunu yaparken de uğradığımız bu felakete konu olan yanlış uygulamalarında önüne geçmesini elbette bileceğiz. Uğradığımız bu felaketi bir daha yaşamamak için tam kontrollü ve bilgili kişilerce denetlenen bir imar sistemi oluşturacağız ki artık tüm ülkemizde bu felaketler yaşanmasın. Deprem değil bina öldürüyor. Gördük. Hakkı ile yapılanda kırılsa bile yıkılmıyor ki canlar kurtulsun. İşimiz çok. Birlik şart. Siyasi kavga ve çekişme yok. İlk önce cenazeler kalkacak. ÇOCUKLARIN İÇİ KARARMIŞ DURUMDA Ekonomi ve yaşam dâhil her şey etkilendi ve bu devam edecek. Eğitimin başlaması gerekiyor çünkü oğlum dâhil çocukların içi kararmış durumda bu deprem gerçeğinden. Ama aşacaklardır. Ben esas deprem bölgesindeki çocukları ve gençleri düşünüyorum ve içim cız ediyor. Çocuk yaşta kıyameti yaşadılar ve kendilerinde bir travma olabilir ki gelecekte bunun düzeltilmesi gerekebilir. Ne diyelim. Her şey daha iyi olacak ama ölümler hepimizi üzdü. Birçok tanıdığın akrabası ve dostu göçük altında. Bu da büyük bir belirsizlik. Sağ mı ölü mü? Bilen yok ve bekleyiş bazıları için sürüyor. Hayattakilere gayret, ölenlere Allah tan rahmet diliyorum. Yardımlarımız durmayacak ve durdurmayınız. Saygılarımla…