Değerli dostlar, bu köşede sizlere her hafta farklı ve ilginç öyküler aktarıyorum. Bu öykülerden de önemli duygu, düşünce ve davranış çıkarımları yaparak yaşamımıza ve geleceğimize yön vermeye çalışıyorum. *** İşte yine ilginç bir öykücük… Birlikte okuyalım. Yılanın biri ateş böceğinin peşine düşer. Tam onu yemek üzereyken ateş böceği yılana, “Sana bir şey sorabilir miyim?” der. Yılan, “Aslında kurbanlarımın sorularını yanıtlamam; ama sana bir ayrıcalık tanıyıp soru sormana izin veriyorum.” der. Ateş böceği yılana, “Sana bir şey mi yaptım?” diye sorar. Yılan da “Hayır!” der. Ateş böceği bir soru daha sorar. “Peki, senin besin zincirine dahilim miyim?” der. Yılan yine “Hayır!” der. Ateş böceği, “O halde beni niçin yemek istiyorsun?” diye sorar. Yılan, o ilginç yanıtı verir: “Çünkü ışığını görmeye dayanamıyorum da ondan.” der. *** İlginç değil mi? Bence de ilginç. Çevremizde böyle ışıktan, bilgiden, başarıdan rahatsız olan o kadar çok kişi var ki anlatamam! Kendi ışıklarını yaymak, çoğaltmak yerine başkalarının ışığını kısmaya, söndürmeye yeltenenler var. *** Bilgilerini geliştirmek, derinleştirmek yerine sığlaştırmayı, umursamazlığı seçenler var. Başkalarının başarısını desteklemek, yüceltmek ve o başarıyla mutluluğu paylaşmak yerine engellemeye, değersizleştirmeye çalışanlar var. Biz, başarılı olmak istiyorsak birlikte başarılı olabiliriz. Biz, gelişmek istiyorsak birlikte gelişebiliriz. Biz, çağı yakalamak istiyorsak birlikte yakalayabiliriz. Birbirimizi kötülemeye, kıskanmaya, aşağı çekmeye, ayağını kaydırmaya ne gerek var? *** Bakınız, Konfüçyüs, ne güzel söylemiş: İnsanları geçimsiz yapan sevgisizliktir. Birbirine düşman eden iletişimsizliktir. Güzellikten yana ne varsa yok eden de ilgisizliktir. Lao Tzu da konuyu “kalite” açısından ele almış ve şöyle demiş. “Kalite”, bir erdemdir! O kendini, ortamdaki yaşantıda, düşüncedeki derinlikte, sevgideki cömertlikte, söylemlerdeki gerçeklikte, yönetişimdeki düzende, eylemdeki etkide, doğru zamandaki doğru harekette gösterir. *** Ünlü Fransız yazar ve düşünür Montaigne de şöyle sesleniyor: İnsanın özünde soyluluk olacak. Yoksa dünyanın tacını başına geçirseler yine çıplak kalır. Paulo Coelho’ya kulak verdiğimizde asıl yolu onun gösterdiğini görüyoruz. *** Şöyle diyor: Asla “Tamam, bitti; artık durmam lazım.” demeyen insanlarla yakınlaş. Zira kışın ardından bahar gelir. Her şey döngüseldir; hiçbir şey bitmez. Hedefine ulaştıktan sonra baştan başlamak, her seferinde önceden edinilen bilgileri kullanmak şarttır. *** Şarkılar söyleyen, öyküler anlatan, yaşamın tadını çıkaran, neşesi gözlerinden okunan insanlarla yakınlaş. Zira neşe bulaşıcıdır; insanların bunalıma, yalnızlığa, zorluğa kapılarak aksamasını önler. Denemekten, riske atılmaktan, düşüp yaralandıktan sonra doğrulup yine riske girmekten çekinmeyen kişilerle yakınlaş. Doğrunun efendisi olduğunu öne süren, kendileri gibi düşünmeyenleri eleştiren, saygı uyandıracaklarına emin olmadan hiçbir adım atmayan, kesin kanılara sahip olmayı şüphelenmeye yeğleyen insanlardan uzak dur. *** Kendini ortaya atan ve duyarlı olmaktan korkmayan kişilerle yakınlaş. İnsanların ancak çevrelerindekini izleyerek gelişebileceğini, başkalarını yargılamak için değil, adanmışlıklarını ve cesaretlerini takdir etmek için böyle davranmanın önemli olduğunu anlayanlar onlardır. Çevremizdeki sevgisiz, ilgisiz ve iletişimsiz davranışlar gösteren insanlardan uzak durmakta yarar var. Onların olumsuzlukları bizleri de etkileyebiliyor. *** Kalite bir erdem ise tesadüf de olamaz. O zaman güzeli, iyiyi, mükemmeli arayan herkes, kaliteyi aramalı, başarıyı yakalamalı, ışığını yaymalı. Işığımızı söndürmek isteyenlere, enerjimizi yok etmek isteyenlere, başarımızı aşağı çekmek isteyenlere fırsat vermemeliyiz. *** Sözün Özü: Yaşamlarında hiçbir başarı gösteremeyenler, kendilerini başkalarının başarılarını küçültmekle avuturlar.