Değerli dostlar, geçen hafta “Öğretmenler Günü” dolayısıyla “Hayali Vaatler” başlıklı yazı yazmıştım. Bu yazımda ilgililerin ve yetkililerin boş ve dayanaksız vaatlerinden söz ederek “Bizi yine boş vaatlerle avutacaklar.” anlamına gelen cümleler kurmuştum. Ama yanılmışım; bu yılki “Öğretmenler Günü”nde herhangi bir vaat bile verilemedi. Çok şaşırdım. Demek ki ya vaatler bitti ya da öğretmenlerin boş vaatlere inanmayacaklarını bildikleri için vaatte bile bulun(a)madılar. *** Değerli dostlar, bu süreçte dikkatimi çeken bir durum oluştu. Hükümet, Milli Eğitim Bakanlığı, herhangi bir vaatte bulunmadı veya bulunamadı; onu anladık. Peki, kimi yetkiliyiz, diyen; kimi de etkiliyiz diye böbürlenen; bazıları da yüzde 2’lik barajı geçtik diye ortalıkta kasım kasım kasılan; aidatı üyeden talimatı başka yerlerden alan sözde sendikalar, niye ağızlarını açıp ciddi anlamda söylemde ve eylemde bulunmazlar? Dedik ya sözde sendika olunca her şey “mış gibi” yapılır oldu. EMEKLİLİĞE HİÇBİR KATKISI YOK Geçtiğimiz Temmuz ayından beri yazıyorum; çalışanların, memurların onca sorunu varken sendikacılık yaptığını söyleyeler, memurun hakkını savunduğunu iddia edenler, neden alanlarda, toplantılarda, televizyon ekranlarında bu sorunları dile getirmedi ya da getiremedi? Bakınız, bu ülkede asgari ücret, 11 bin 402 TL. Bir devlet memurunun temel maaşı ise 7 bin 979 TL. Eğer bir memur, 20-25 bin TL maaş alıyorsa bunun üçte ikisi tazminat, yan ödeme ve diğer ödemeler. Yani emekliliğe hiçbir katkısı yok. Emekli ikramiyesi de emekli maaşı da bu 7 bin 979 TL üzerinden hesaplanıyor. SENDİKALILIK TAZMİNATI! Temmuz ayında çalışanlara verilen 8 bin 77 TL’lik seyyanen zam, tazminat olarak verildi. Emekliler bu zamdan yararlanamadı. Bu 8 bin 77 TL’lik artış temel maaşa yansıtılmadığı için emekli maaşlarına da bir katkısı olmayacak. Evet, o çok üyeli, yetkili ve etkili olduğunu söyleyen sendikalar, her şeyden önce bunun mücadelesini yapacaklardı. Yaptılar mı? Hayır! Yapabililer mi? Yine hayır! Çünkü o çok üyeli sendikalar, hiçbir şey yapmasalar bile üyeyi elinde tutma gerekçeleri var: sendikalılık tazminatı! Üye sayısı yüzde 2’nin altında kalan sendikalara üye olanlar, sendikalılık tazminatı alamıyor. Dolayısıyla memurlar da günü kurtarmak adına üç aydan üç aya bin küsur TL’lik fazla paraya böylece ram oluyorlar. ÜNVANLARA GÖRE TAZMİNAT Yine o çok üyeli, yetkili ve etkili olduğunu söyleyen sendikalar ne “Öğretmenlik Meslek Yasası” ile ne de “Kariyer Basamakları Uygulaması” ile ilgili ciddi anlamda ses getirici girişimde ve eylemde bulunamadılar. Geçen haftaki yazımda belirttiğim gibi bu meslek yasası maalesef kariyer basamaklarını uygulama yönergesi olmaktan öteye geçemedi. Bu meslek yasası ile öğretmenlere, fazladan para verebilmek dışında hiçbir karşılığı olmayan kariyer ve ünvan kazandırıldı; bunların karşılığında da ünvanlara göre tazminatlar verilir oldu. Ama bu ünvan sahibi bir öğretmen emekli olduğunda bu tazminatları alamıyor. “Neymiş, o tazminat, çalışırken alınabilirmiş!” İyi de öbür meslek guplarında kazanılan ünvanlar, emekli olunca sona eriyor mu? Astsubaylar, subaylar, doktorlar, polisler… kazandıkları ünvanla emekli oluyor ve o ünvanın getirisi ile emekli maaşı alıyor. EK-DERS ÜCRETLERİ AYRI BİR SORUN İşte meslek yasasının eksikliği ve yanlışlığı burada. Yasaya dayanılarak verilen bu para, elde edilen ünvan ve kariyer esasına göre kazanılmış hak olarak yasalaşsaydı; uzman öğretmen veya başöğretmen olarak emekli olan biri emeklilikte de bu parayı alabilirdi. Maalesef durum bu. Ek-ders ücretleri konusu da ayrı bir sorun. Bugün bir saatlik ders ücretine, tost-ayran alamıyorsunuz. *** Sorunlar çok da burada dile getirdiğim sorunların çözüm yollarını da şöyle sıralayabilirim. Öğretmenlik Meslek Yasası, yeniden ele alınmalı, kariyer basamakları uygulaması da memur maaş düzenlemesiyle ek-gösterge ile belirlenmeli. Şöyle olabilir: Uzman öğretmenler, 3. dereceye yükseldiklerinde ek-göstergeleri 4200’e; başöğretmeler de 2. dereceye yükseldiklerinde ek-göstergeleri 4800’e çıkartılır ve sorunun çözümü kolaylaşır. Böylece alacakları tazminatlar, ek-ders ücretleri, maaşları günümüz koşullarına göre birazcık iyileştirilmiş olur. Memurların temel maaşları ciddi anlamda iyileştirilmeli. Bu da asgari ücretin en az iki katı olacak biçimde güncellenmelidir. Yoksa memurlar, açlık sınırının biraz üstünde, yoksulluk sınırının çok altında yaşam mücadelesi vermek zorunda kalmaya devam edecekler. VERGİLER VE VERGİ DİLİMLERİ En önemli konu da vergiler ve vergi dilimleri. Çalışanların vergi dilimi oranları, devletin belirlediği yeniden değerleme oranları ile hiç uyuşmadı. Dolayısıyla çalışanlar çok mağdur oldu. Bu işin en mantıklı ve doğru yolu, vergi matrahını yüzde 15’e sabitlemektir. Belki çalışanlar, biraz nefes alırlar. Sözün Özü: Ya bir yol bul ya bir yol aç ya da yoldan çekil! Konfüçyüs