Ben gözlemci bir yazarım. İnsanları gözlemlerim. Toplumsal sorunları eleştirir yargılarım. Ama en çokta kendimi gözlemlerim. Bu benim işim. Yazı yazmayı keşfettiğim sıralar, sağlık sorunlarımdan dolayı tedavi görüyordum. *** Canım yanıyordu. Hatta ara ara hala ağrılarım oluyor. Doktorum baştan tedavinin uzun süreceğini söylemişti. Uzun bir süre canın yanacak, zamanla alışacaksın. Daha sonra acının sana kattığı değerleri fark ettikçe de iyileştiğini fark edeceksin demişti. *** Bu bana zor gibi görünüyordu ama hayat beni bu zor gelen duruma bile alıştırmıştı. Hayatın akışına direndim uzun bir süre. Daha sonra o akış beni dibe çekti. Dalgaya kulaç atılmazmış. Boğulan bendim. Beni kurtarmaya çalışan benliğimle o kadar debelendim ki, beraber dibe batmaya başladık. Olumlu hiçbir şey kalmamıştı hayatımda. *** Bu konuya değinmemin sebebi, insanlar her dönem bazı zorluklar yaşadığı gibi kolaylıklar da yaşayabilir. Ben zorluğun ardından kendimdeki bir yönümü keşif ettim. Bu keşif benim tedavimde ilerlememe ve rahatlamama yardımcı oldu. Şimdi ise maddi manevi yardım etmeye devam ediyor. *** Her zorluğun ardından bir kolaylık geliyor. Bugün çocukluğumdan beri hayalini kurduğum bir durum için çıkmazda olduğumu öğrendim. Bu beni bir süre hüzünlendirdi. Nasıl gerçekleştirebilirim diye kafa yormaya başladım. Ama bir yanım aşırı ümitsizdi. Bu tarz durumlar geçmişte yaşadığım zor günleri aklıma getiriyor. Modumu yükseltmeye çalışıyorum. *** Bugünde tam modumu yükseltmeye çalışırken, bir telefon aldım. Telefondaki kişi bana hayallerimi gerçekleştirmekte büyük kolaylık sağlayacak bir teklif ile geldi. Şaşkınlıkla birlikte, mutluda olmuştum. Anladım ki, hayat 4 mevsim. Bir anda 4 mevsimi yaşanabiliyor ya da zamana da yayılabiliyor. Ama burada fark ettiğim bir şey daha var. Tedavi sürecim bana kriz yönetimini de öğretmiş. Lanet olsun bu hayat yerine, çözüm odaklı olmaya gayret ettim. *** İşte bu yüzden lütfen ama lütfen! Tedavi olun başınız ağrısa doktora gidin. Psikolojikse eğer, ki çoğunlukla psikolojik oluyor. Hemen tedaviye başlayın. Bu hayat bize hediye olarak bahşedildi. Sokakta her sinir olan insanın sağdan sola fırlattığı taşta olabilirdik. Ama insan olarak yaratıldık. *** Amaçlarımız, hedeflerimiz, hayallerimiz olmalı. Bunları tedavi sürecinden öncede biliyordum. Ama ne yaptın diye sorarsanız? Hiçbir şey sadece oturduğum yerden hayal ettim. Daha sonra tedavi olmaya başladım. Ve tedavim sonuç verdi. Hastaydım ben. Kendini görememe, herkesin sesini açıp kendi sesimi kıstığım bir hastalıktı. *** Hastalığımı çok merak ettiniz dimi? Hastalığımın ismi; ‘’yaşadığını görememek.’’ Hayatta ne olursa olsun, sadece kötü tarafından bakarak kendini dipte tutmak, uyuşuk üşengeç olmak. Gibi gibi insanlarda bulunan ama görmekten kaçındığı bir hastalığım vardı. İnsan olduğunu doğduğundan itibaren anlar ve bilirsin. Ama insan olarak yapabileceklerinin sınırsızlığını fark etmek bir süreçtir. Ve bu süreç ölünceye kadar devam eder.