Masallar ne kadar güzel değil mi? Bir varmış bir yokmuş diyerek başlayan muhteşem hayal ürünleri. Aklıma neden kendi hikâyemizi yazarken kendi masalımızı da yazmıyoruz? Hayallerimiz ve biz. Herkesin hayatında depremler olmuştur. Bu yazıyı okuyorsak eğer demek ki yıkılmadık, hala nefes alıyoruz ümit devam ediyor. *** Kendimden yola çıkarak şunu rahatlıkla söyleyebilirim ki, hayallerimle ümidimi besliyorum. Hayal kurmadığım zaman dibe düşmem hızlı oluyor. Her zaman alice harikalar diyarında yaşanmaz evet. Ama onsuz da sürekli gerçek hayatın acımasızlığı ile kalmakta zor. Nefes alacak alana ihtiyaç var. İşte bu yüzden de kendi masalımızı yazmaya başlayalım. *** Ütopik olması sorun değil. O size ait gerçekçi olmak zorunda değil. Adı üstünde adı ‘’masal.’’ Nice hikâyeler duyduk ama bir tane masal duymadık. Yaşanmış olan her zaman daha caziptir ve herkeste vardır. Herkes gibi olmayalım bizim hikâyemizin yanında nefes aldığımız masalımız da olsun. Ama lütfen Türkiye de yaşayanlar masala kaptırmayın kendinizi. Sonra markete gidince depresyona girersiniz. *** Her ay kullanmak zorunda olduğumuz pede 120 lira verirken, ormanımızdaki ağacın mevyesini düşünemeyebiliriz. Hatta o ağacın hissederiz içimizde neyse… Masalımızı düşünelim yazalım çizelim. Bu hayat bizim. Figüranlıktan çıkıp senarist olduğumuzu hatırlayalım. Vesselam.