Nihal KARA
Köşe Yazarı
Nihal KARA
 

YAS

Elim yazamazken… Yaşamak kadar acı bir şey yok. ÖLÜM… Bugün, tek hayatta olan pamuk dedemi kaybettik. Biraz sizlere pamuğumdan bahsedeyim. Kendisi uzun zamandır alzhaimer hastasıydı. Şeker, tansiyon, kalp vs. Diğer bütün kronik hastalıkları da vardı.  *** Kendisi yıllarca futbol oynadığı için vücut olarak hastalıklarına rağmen çok diri bir insandı. Espri yeteneği kuvvetli kendine has düşüncelere sahip kimseyi kırmayan kimsenin kendisi için kötü söyleyeceği bir tek cümlesi olmadı. Ve eminim olmayacaktır.  EŞ KAYBI YAŞA BAKMAZ Ninemi (eşini) yıllar önce kanserden kaybetti. Genç yaşta 3 çocuğu ile yalnız kaldı. Ninemin vefatında 3 evladı da evliydi. Ama eş kaybı yaşa bakmaz. Tam birbirilerine en ihtiyaçları olduğu zamanlarda yalnız kaldı benim pamuğum. Daha sonra karşısına çok iyi bir insan çıktı. Gülsüm hanım (anneannem) ben 4 yaşındaydım anneannem ile evlendiğinde. Dedemle birbirilerine yıllarca destek oldular.  BEBEK GİBİ BAKMAYA BAŞLADI Yaş geçtikçe dedemde kronik rahatsızlıklar başladı. Her hastalığında örneğin şeker hastası olduğunda, anneannem dedemin tüm öğünlerine yemek saatlerine dikkat etti. Daha sonra kalp hastası olunca kalbini dinlendirmek için öğlen uykularına yatırdı dedemi her gün yürüyüşe çıkarttı. En son artık alzhaimer olduğunda artık bebek gibi bakmaya başladı. Son 3 yıldır dedem sık sık hastaneye yatmaya başladı. Hastanede evlatları başındayken gözünü açamayan dedem, anneannem elini tutup “hacıefendi, sakın beni yalnız bırakma daha yaşayacak zamanımız var.” Dedikçe dedem sevgi ile hep iyileşti.  BİR GÜN BULUŞACAĞIZ PAMUĞUM Ama bu sefer… Bu yazım anneanneme yazıyorum. Ona torunu olarak ben Nihal Kara minnettarım. Bir kere dedem nasıl acaba dedirtmediği, hep bize “anneannem başında dedemin. Evladı gibi ilgileniyor.” Dedirttiği için gurbetin çaresizliğini en aza indirgediği için. Güzel anılar biriktirerek bir gün buluşacağız pamuğum. Gene şarkılar söyleyeceğiz. Sen unutacaksın biz gene hatırlatacağız. Sen söyleyeceksin kızların şarkılarında yöresel oyunları ile oynayacaklar gene etrafında. Ben artık hatıra kalsın diye videoya çekmek zorunda kalmayacağım. Sonsuz mutluluk olacak. Pamuğum, ben torunun olarak senden hep razıydım. Yaradan da senden razı olsun. Ölüm çaresizliğini yaşatanların en kısa sürede yaşadıklarını gördüğüm gün güneş bana doğacak. İşte o güneşli günlerde görüşmek üzere. Vesselam.
Ekleme Tarihi: 08 Haziran 2023 - Perşembe
Nihal KARA

YAS

Elim yazamazken… Yaşamak kadar acı bir şey yok. ÖLÜM… Bugün, tek hayatta olan pamuk dedemi kaybettik. Biraz sizlere pamuğumdan bahsedeyim. Kendisi uzun zamandır alzhaimer hastasıydı. Şeker, tansiyon, kalp vs. Diğer bütün kronik hastalıkları da vardı. 

***

Kendisi yıllarca futbol oynadığı için vücut olarak hastalıklarına rağmen çok diri bir insandı. Espri yeteneği kuvvetli kendine has düşüncelere sahip kimseyi kırmayan kimsenin kendisi için kötü söyleyeceği bir tek cümlesi olmadı. Ve eminim olmayacaktır. 

EŞ KAYBI YAŞA BAKMAZ

Ninemi (eşini) yıllar önce kanserden kaybetti. Genç yaşta 3 çocuğu ile yalnız kaldı. Ninemin vefatında 3 evladı da evliydi. Ama eş kaybı yaşa bakmaz. Tam birbirilerine en ihtiyaçları olduğu zamanlarda yalnız kaldı benim pamuğum. Daha sonra karşısına çok iyi bir insan çıktı. Gülsüm hanım (anneannem) ben 4 yaşındaydım anneannem ile evlendiğinde. Dedemle birbirilerine yıllarca destek oldular. 

BEBEK GİBİ BAKMAYA BAŞLADI

Yaş geçtikçe dedemde kronik rahatsızlıklar başladı. Her hastalığında örneğin şeker hastası olduğunda, anneannem dedemin tüm öğünlerine yemek saatlerine dikkat etti. Daha sonra kalp hastası olunca kalbini dinlendirmek için öğlen uykularına yatırdı dedemi her gün yürüyüşe çıkarttı. En son artık alzhaimer olduğunda artık bebek gibi bakmaya başladı. Son 3 yıldır dedem sık sık hastaneye yatmaya başladı. Hastanede evlatları başındayken gözünü açamayan dedem, anneannem elini tutup “hacıefendi, sakın beni yalnız bırakma daha yaşayacak zamanımız var.” Dedikçe dedem sevgi ile hep iyileşti. 

BİR GÜN BULUŞACAĞIZ PAMUĞUM

Ama bu sefer… Bu yazım anneanneme yazıyorum. Ona torunu olarak ben Nihal Kara minnettarım. Bir kere dedem nasıl acaba dedirtmediği, hep bize “anneannem başında dedemin. Evladı gibi ilgileniyor.” Dedirttiği için gurbetin çaresizliğini en aza indirgediği için. Güzel anılar biriktirerek bir gün buluşacağız pamuğum. Gene şarkılar söyleyeceğiz. Sen unutacaksın biz gene hatırlatacağız. Sen söyleyeceksin kızların şarkılarında yöresel oyunları ile oynayacaklar gene etrafında. Ben artık hatıra kalsın diye videoya çekmek zorunda kalmayacağım. Sonsuz mutluluk olacak. Pamuğum, ben torunun olarak senden hep razıydım. Yaradan da senden razı olsun. Ölüm çaresizliğini yaşatanların en kısa sürede yaşadıklarını gördüğüm gün güneş bana doğacak. İşte o güneşli günlerde görüşmek üzere. Vesselam.

Yazıya ifade bırak !
Okuyucu Yorumları (0)

Yorumunuz başarıyla alındı, inceleme ardından en kısa sürede yayına alınacaktır.

Yorum yazarak Topluluk Kuralları’nı kabul etmiş bulunuyor ve manisadenge.com sitesine yaptığınız yorumunuzla ilgili doğrudan veya dolaylı tüm sorumluluğu tek başınıza üstleniyorsunuz. Yazılan tüm yorumlardan site yönetimi hiçbir şekilde sorumlu tutulamaz.
Sitemizden en iyi şekilde faydalanabilmeniz için çerezler kullanılmaktadır, sitemizi kullanarak çerezleri kabul etmiş saylırsınız.