Yüksek sesli müzik eşliğinde çalışmak, HATALIDIR. Daha ziyade sözlü olanlar değil fon müziği gibi olanlar, müzik aletleriyle yapılan, sözsüz şekildekiler olabilir ama onlar da dayanamıyorsak olmalı ve zaman kısıtlaması yapılabilmeli Zorlanılan dersleri dışlamak, olmaz. Hedefimiz sahasına girenlere önem vermek doğrudur. Ama dışlamak yanlış olur. (Ek ders alınabilir) Aşırı kaygı, güvensizlik, (Genelde gençlerimiz kendine güvenecek kadar beceriklidir, asla telaş etmemeli) Yatarak (uzanarak) çalışmak, genelde aldatıcıdır, insanı adeta uyuşturur. Çalışma anında hayallere dalmak, ancak eğitimin önemine inanmakla, planlı olmakla aşılır. Uzayıp giden telefon konuşmaları yapmak. Bu önemli nimet en çok korkmamız gereken şeydir. Aile ve okul bunu muhakkak sınırlamalıdır. Motivasyon noksanlığı, gayesizlik, isteksizlik, aile ve okul bu konuda ciddi çalışma yapmalı, zorlamadan bütün hayatımız için eğitimin önemi muhakkak anlatılmalı. Günlük ayrıntılara takılıp, boğulmak, büyük tehlikedir. Muhakkak aile ve okul yardımıyla evlatlarımıza plan yaptırılmalı, yapılmalı, zaman içinde, belli periyotlarla, plana uyulup uyulmadığı ve değiştirilmesi gereken kısımlar değerlendirilmeli. Çalışmayı tamamlamadan bırakmak, maymun iştahlılık da çok tehlikelidir. Plan dâhilindeki çalışmaların belli bölümleri ve icap ediyorsa tekrarları yapılarak her çalışma kısmı tamamlanmalıdır. Amaçların, önceliklerin belirlenmemesi, sadece eğitimde değil hayatın bütün yönlerinde de önemlidir. Zaman zaman okul ve aile bunu evlatlarımız için gerçekleştirilmelidir. Arkadaşlara "hayır" diyememek, hayatımızı felaketle sonuçlandırabilir. Her şeyde denge sağlanmalı. Dinlenme fasılalarında bu ihtiyaç karşılanmaya çalışılmalıdır. Televizyona takılıp kalmak, telefon kadar tehlikeli bir alandır. Bu da planda zaman ve süre olarak bulunmalı, dinlenme sıralarına konulabilmeli Bilgisayar ve telefonda gezinti esareti, hastalığın son safhası görülmeli, planlarda yer verilerek, zamanlaması evladımızla birlikte yapılıp uyulmasına dikkat edilmeli. Ders, konu hakkında yetersiz bilgi sahibi olmak, icap ediyorsa öğretmeniyle, ek ders alması sağlanarak, bu sahada becerikli arkadaşları ile takviye edilmeli, yetersiz olursa kurs almaya kadar uzanılmalı… Düzenli tekrarlar yapmamak, hayati öneme sahiptir. Fakat bu daha ziyade bildiği konular için değil, zayıf oldukları dersler ve konularda gerçekleştirilmeli… Programsız, plansız çalışmak, zamanı denetleyememek, kesinlikle olmamalı. Kendinizi başkalarıyla kıyaslamak yanlıştır. Herkes her sahada başarılı olmayabilirse de genelde farklılıkların gayret azlığı, plansızlık, gaye noksanlığı sebeptir. Bu iyi anlaşılmalı… Çevrenizin sizden beklentilerinin yüksek olması, tehlikelidir. Aile ve çevre evlatlarımızı asla zorlamamalı; kendi hayallerimizi, yapamadıklarımızı onlara yaptırıp tatmin etmek, onlar için yıkım olabilir. Kabiliyeti, istiap haddi bilinmeli. Sınav bilgi ve tekniklerini yeterince bilmemek, kurslarla, okul ve kitaplarla muhakkak aşılması gereken ciddi bir problemdir. Çalışmalarda uygun dinlenme aralıkları vermemek, insanın yapısına aykırıdır. Haftalık, aylık, yıllık tatiller insan için zarurettir. Ayni ders için en fazla iki ders saati yeterlidir. Sonrası için ders ve konu değişikliği de ilmen, dinlenme kabul edilmektedir. Bazen TV seyretmek, çarşı park gezmek, arkadaşlarıyla biraz gezmek hep dinlenme anlamındadır. Yanlışlardan ders almamak, noksanları gidermemek… Adeta “Ders alınsaydı tarih tekerrür eder miydi?” hakikati evlatlarımıza, iyi ve kötü örneklerle, onlar aşağılanmadan, ifade edilmeli, hedefe odaklanması ara sıra gerçekleştirilmeli. Plan takibi esnasında noksanlıklar yakalanıp yeni düzenlemeler yapılmalı. Çözümlenmeyen ailevi, şahsi problemler içinde boğulmak, dermanı keser. Bizler aile olarak buna meydan vermemeliyiz. Ailevi, şahsi problemler varsa, okul ve yakınları bunlarla ilgilenmeli, güç dâhilindeki çareler uygulanmalı… Aşılamayanlar için ümitsizlik, feryat etmek asla çare değildir diye bilinmeli ve bildirilmeli. Kendinin önceliği ve hayattaki temel gayesi tekrar tekrar anlatılmalı. Dışa fazla açık olmak, önceliklere uymamak, gayeyi unutmak, dikkat zayıflığı, ciddi gayesizlik, çocukluktan çıkamamak olarak değerlendirilmeli. İcap ederse uzmanlara müracaat ederek çare bulunmalı… Çalışma masasında yemek yemek, insanı dağıtır, ilgisi yok olur, yoğunlaşamaz. Hobilerle uğraşmak için mümkünse planda makul yer ayrılabilir. Ancak bunun sınırları olmalı. Lisede azalan bir süre vermek zarurettir. İlköğretimde ve üniversitede tatmin olmaya çalışmak daha doğru olabilir.